چشم دل باز کن که جان بینی                                   آنچه نادیدنی اســــت آن بینی

آنچه بینی دلت همان خواهد                                    وان چه خواهد دلت همان بینی

آن چه نشنیده گوشت آن شنوی                                وان چه نادیده چشمت آن بینی

تا به جایی رساندت که یکی                                    از جـــهان و جهانیـــــــان بینی

با یکی عشق ورز از دل و جان                                 تا به عین الیقین عیـــان بینی

که یکی هست و هیچ نیست جز او

وحــــــــــده لآ الــــــــــه الآ هـــــــــــو

نه مرادم،نه مریدم،نه پیامم ،نه کلامم،نه سلامم ،نه علیکم ،نه سپیدم ،نه سیاهم...

نه چنانم که تو گویی ،نه چنینم که تو خوانی ،نه آنگونه که گففتند و شنیدی...

نه سمائم ،نه زمینم ،نه به زنجیر کسی بسته و بردۀ دینم...

نه سرابم ،نه برای دل تنهایی تو جام شرابم...

نه گرفتار و اسیرم ،نه حقیرم ،نه فرستادۀ پیرم ،نه بهر خانقه و مسجد و می خانه فقیرم

نه جهنم ،نه بهشتم ،

چنین است سرشتم ...

این سخن را من از امروز نه گفتم ،نه نوشتم ،بلکه از صبح ازل با قلم نور نوشتم ...

که حقیقت :

نه به رنگ است و نه بو،نه به های است و نه هوی ،نه به این است و نه او،نه به جام است و سبو ...

گر به این نقطه رسیدی به تو سر بسته و در پرده بگویم ...

تا کسی نشنود این راز گهربار جهان را ...

آنچه گفتند و سرودند تو آنی ،خود تو جام جهانی ،گر نهانی و عیانی ...

تو همانی که همه عمر به دنبال خودت نعره زنانی...

تو ندانی که خود آن نقطۀ عشقی ،تو اسرار نهانی...

همه جا تو ، نه یک جای ،نه یک پای ،همه ای ،با همه ای ،همهمه ای...

تو سکوتی ،تو خود باغ بهشتی ،تو به خود آمده از فلسفۀ چون و چرایی...

به تو سوگند که این راز شنیدی و نترسیدی و بیدار شدی...

در همه افلاک بزرگی ،نه که جزئی ،نه چون آب در اندام سبوئی ،خود اوئی...

به خودآی :

تا بدر خانۀ متروکۀ هر کس ننشینی و به جز روشنی شعشعۀ پرتو خود هیچ نبینی

و گل وصل بچینی.

بخودآ

 متاب ای پارسای روی از گنه کار      

به بخشـــــایندگی در وی نظر کن

اگر من ناجوانمردم به کــــــــــردار

تو بر من چون جوانمردان گذر کن

آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند؟

بر جای بد کاری چو من یکدم نکوداری کند ؟

آنکه رخصار تو را رنگ و گل و نسرین داد

صبر و آرام تواند به من مسکین داد

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد

نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد

جوهر جام جم از کان جهان دگر است

تو تمنا زگل کوزه گران میداری......!

دریاب کنون که نعمتت هست به دست

کاین دولت و ملک میرود دست به دست

یـــــارب از ابر هدایت برسان بارانی

پیشتر زانکه چو گردی زمیان برخیزم

آخرالامر گل کوزه گـــران خواهی شد

حالیا فکر صبو باش که پر از باده کنی

پند گیر از مصائب دیگران

تا نگیرند دیگران ز تو پند

هوا خواه توآم جانا و میدانم که میدانی

که هم نادیده میبینی و هم ننوشته میخوانی

عاقبت سوزد و خاکستر و نابود شود

آنکه چون شمع بخندد به شب تار کسی

بی خبر دست در آغوش نگارش ببرند

آنکه بوسه ستاند ز لب یار کسی

آن قصر که جمشید در او جام گرفت

آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

بهرام که گور میگرفتی همه عمر

دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

چه خوش روزی بود روز جدایی                                 اگر با وی نباشد بی وفایی

اگر چه تلخ باشد فرقت بار                                       در او شیرین بود امید دیدار

خوش است اندوه تنهایی کشیدن                                 اگــــر باشد امیـــــد باز دیدن

چه باشد گر خورم صد سال تیمار                              چوبینم دوست را یکروز دیدار

اگر یک روز با دلبر خوری نوش                               کنی تیمار صد ساله فراموش

نه ای دل تو کمی از باغبانی 

نه مهر تو کم است از گلستانی

بگزار تا بگیرم چون ابر در بهاران

کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

هر کاو شراب فرقت روزی چشیده باشد

داند که سخت باشد قطع امیدواران

قحطی عشق می آید

نه هفت سال ، هفتصد سال

در سیلوی قلبم ذخیره و پنهانت میکنم

بگو کنعانیان منتظر نباشند تقسیم شدنی نیستی

حتی اگر یعقوب بیاید...

خدمات وبلاگ نويسان-بهاربيست

نظرات شما عزیزان:

آی ناز

ساعت20:26---29 فروردين 1391

سلاااااااااااام تو دیگه کی هستی خیلی قشنگه

آی ناز

ساعت20:25---29 فروردين 1391

سلاااااااااااام تو دیگه کی هستی خیلی قشنگه

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: